Pierwsza wzmianka o wsi w dokumentach pochodzi z 1361 r. pod nazwą Pachkovychi. Po raz pierwszy w dokumentach z 1507 roku wspomniano o istnieniu we wsi cerkwi parafialnej. W 1588 roku otrzymała przywilej od spadkobiercy Adama Józefa Mniszki. Brak informacji o cerkwi z XV - XVII wieku. Jedyną wzmianką jest wskazanie w rejestrze podatkowym na 1651 rok. Istniejący drewniany, trójkondygnacyjny, parterowy budynek, zakończony czworobocznym namiotowym blatem z jednym kolanem nad nawą, powstał w 1728 roku.
Jej opis pozostawił gość dekanatu z Niżankowic, który odwiedził cerkiew w 1771 roku: «Cerkiew św. Apostoła Andrzeja drewniana, jednokierunkowa, z wychyloną do skarpy łaźnią, pokryta gontem, wyeksponowana w 1728 r. kosztem nieżyjącego już proboszcza Andrija Levitsky i wspólnoty, poświęcona ks. Bogaczykiem, dziekanem z Niżankowic. Dzwonnica na cmentarzu od zachodu, mocno zniszczona, oprócz dachu z góry, były na niej trzy dzwony.»
Na początku XX wieku jej wnętrze jest pomalowane obrazami olejnymi. Zachował się rzeźbiony czteropiętrowy ikonostas i rzeźbiony ołtarz główny z XVIII wieku. W pobliżu znajduje się dzwonnica z XVIII wieku, konstrukcja słupowa.
W czasach radzieckich była zamknięta od 1961 do 1989 roku. W 1985 r. cerkiew została pokryta blachą przez mistrza Zenovija Vladychaka. Po wznowieniu nabożeństw mieszkańcy wsi naprawili cerkiew.
Pochodzenie:
Слободян В. "Українське сакральне будівництво Старосамбірського району". - Львів: Камула.-2015. - 424 с.
Budzyński Z. Sieć parafialna prawosławnej diecezji Przemyskiej na przełomie 15 i 16 wieku. // Polska – Ukraina 1000 lat sąsiedstwa. – Przemyśl, 1990. – T. 1 – S. 135 – 155.